yozdil@cinnet.com ile “tuuuuu sizeeeeee!!!”

Mr. Enter Özdil…

One touch jornalist… Türklerin Türkiyesinin ve İzmir’liningururu…

Sahillerin hassasiyetinin köşebaşıcısı…

Yine bir yazı yazmış… Durduramıyoruz efendim, yazıyor…

Konu Amy Winehouse… Britanyalı şarkıcı… Geçtiğimiz günlerde öldü biliyorsunuz… Kokain + viski + ekstasi kokteyli yapmış… Haberlerde dedi,“Orada değildik”, okuduk…

Amy’nin ölümü sonrası çokça seveni de sanal alemde üzüntüsünü ifade etti…

Tivit attı, Facebook’a statü yazdı, video paylaştı…

Bu, Mr. Enter Özdil’e dokanmış… O kadar dokanmış ki oturmuş hemencecik köşesine yazmış…

Malumunuz yazmak kendisi için çocuk oyuncağı… Bir kelime bir enter…

Derdi de kısaca şu:

Niye Amy’nin öldüğüne üzülüyormuşuz da şehitlerimize üzülmüyormuşuz…

Özdil’e kendisi gibi yanıt vermek istesem S… A… N… A… N… E… yazar bırakırdım. Ama… Kesmiyor… Uzatacağım biraz…

***

Şimdi Sayın Mr. Enter Özdil… Sen kaşındın. Az sonra okuyacağın Ece Temelkuran bestesi senin eserin. Beni buna sen mecbur ettin. Bu yüzden kahrol “two size” Özdil. Al sana!

***

Birincisi: Amy’e üzülenlerin, gencecik yaşta manasız bir savaşta ölenlere üzülmediklerini nereden biliyorsunuz?

İzmir Atatürkçü Düşünce Derneği bu konuda istatistik mi toplayıp verdi ki size bu kadar eminsiniz? Dayanak ne? Kaynak ne?

İkincisi: Canım ülkemizde üzüntüye getirilen bir kısıtlama mı var? Limitimizi mi aşıyor oluyoruz Amy’ye DE üzülünce? Kim kime neye nekadar üzüleceğini söylüyor sizin Türkiye’nizde?

Üçüncüsü: Bu kadar isterik bir yazıdan sonra sormazlar mı Mr. Enter Özdil,

Siz peki Ceylan Önkol'a üzüldünüz mü?

Uğur Kaymaz’a?

“Suça itildiği iddia edilen tetikçi” Ogün Samast’ın öldürdüğü Hrant Dink’e?

Sizin coğrafya dersinde öğrenip sonra unuttuğunuz Kürt illerinde, sayılarını kimsenin net olarak bilemediği, öldürülen,tecavüz edilen, taciz edilen, işkence gören, kaybedilen, cezaevlerine çürümeye terk edilen Kürtlere üzüldünüz mü?

Beyazötesi yalancı vicdanınız ülkenin çeşitli yerlerinde linç edilen, edilmek istenen Kürtlere de sızladı mı?

Avukatlığına soyunduğunuz Ergenekoncuların planları sonucu öldürülen ve sonra "PKK yaptı" denilen askerlere de üzülüyormusunuz misal? O konuda hiç yazmamış olmanız “gündemin yoğun olmasından mıydı” yoksa?

Gördünüz mü? Siz kadar olmasa da ajitasyon biliyoruz biz de…Ama 6 Nisan 2000’deki Galatasaray – Leeds United maçından sonra öldürülen iki Leeds taraftarıyla ilgili Star gazetesine attığınız manşeti de hatırlıyoruz Mr.Two Size Özdil. Hatırladıkça da hiçbirimiz yazdığınız bu iğrenç yazıya şaşırmıyoruz. Siz kendiniz de dahil olmak üzere kimseyi şaşırtmıyorsunuz zaten.

***

Size ne bizim şarkılarını dinleyip bazı akrabalarımızdan bile daha çok sevdiğimiz şarkıcıların ölümlerine üzülmemizden? Size ne her söylediklerine sayısız anlam yükleyip hayatımızın başköşelerine oturduğumuz insanların ardından dövünmemizden?

Bu acı yarışı nedir Mr. Enter Özdil? Benim acım seninkini döver eblehliği nedir? “Kimin yarası kiminkinden daha çok sızlıyor, açıp gösterelim”cilikler nedir? Siz nesiniz? Siz kimsiniz? Siz hangi yasanın size verdiği yetkiyle kalkıp bu kadar horozlanabiliyorsunuz herkese?

S… İ… Z… K… İ… M… S… İ… N… İ… Z???

Eğer ki… Memnun olacaksanız… Biz siz öldüğünüz de yeminle size değil şehit askerlere üzüleceğiz… Yeminle bak… Gözünüz arkada kalmasın…İçiniz rahat olsun… Üzümüzüm üzüleceğiz… Eski yazılarınızı her gün share edeceğiz…Tivit atacağız… Salonlarımızdaki Atatürk resimlerinin sol kenarlarına resimlerinizi asacağız…

Yeter ki siz…

Neyse…

Zeki Ersoy

Meraklısına not: Yılmaz Özdil’in neden enter ve space tuşunu bu kadar sık kullandığı hem merak hem espri konusu. Duruma açıklık getirelim: Gazeteler köşe yazarlarından yazı isterken yazıların 3000 ile 5000 vuruş arasında olmasını isterler. Özdil bu hayatta arka arkaya 3000 vuruşluk bir şey söylemediği için elini enter’a basarken korkak alıştırmıyor, basıyor da basıyor. Kanımca bu duruma sevinmeliyiz. Zira bu şiir tadındaki tam kafiyeli yazılar yerine daha fazlasını yazsaydı o zaman kafamızda saç elimizde tırnak kalmazdı. Zeki Ersoy bardağın dolu tarafından bildirdi.

Alakasız not: Yılmaz Özdil'in adını her gördüğümde Metallica'nın "Enter Sandman"ini hatırlamam tamamen benim kabahatim. Enter Bey'in bunda bir suçu yok.